Elde sepet üretimi yapan yaşlı adam, arkasından gelecek bir çırak olmadığını ve mesleğinin son temsilcisi olduğunu belirtti.

Vatandaşların eski ihtiyaçlarının arından ortaya çıkan mesleklerde ustalar çalışacak eleman bulamıyor.

Birçok meslek neredeyse hiç tercih edilmemeye başlandı.

Bunlardan biri de sepetçilik oldu.

Samsun’un Çarşamba ilçesinde 1989 yılında ayakkabıcılık mesleğine başlayıp 16 yıl çalıştıktan sonra emekli olan Murat Kahramanoğlu, daha sonra sepetçilik mesleğine merak sardığını belirtti.

Çırak bulamadı

20 yılı aşkın süredir sepetçilik mesleği ile uğraştığını anlatan Kahramanoğlu, arkasından gelecek bir çırak olmadığını, mesleğinin son temsilcisi olduğunu söyledi.

“Avrupa’da yaşadım, ben asla boş duramıyorum”

Sepet yapımını öğrenmesinin kendisi için kolay olduğunu anlatan Kahramanoğlu, şu ifadeleri kullandı:

Yıllar önce ayakkabıcılığa başladım. Normal bir ayakkabı dükkanı açtım. 16 sene çalıştık, 2000 yılında emekli oldum. Çocuklarım da yetiştiler, bir ayakkabı fabrikasında çalışıyorlar.

Önceden zanaatkar olduğum için birkaç defa sepet yapmayı denedim. Bazen hatalı yaptım, söktüm yeniden taktım. Kendimi bu şekilde yetiştirdim ve aynı şekilde devam ediyorum. Avrupa’da yaşadım, ben asla boş duramıyorum, çalışmaya alıştım. Kendi tırnaklarım ile her şeyi yaptım ve öğrendim.

Hiç kimseden yardım almadım. Söküp takarak, hata yaparak öğrendim. Kışın sepet alan pek olmaz ama yazın gurbetçiler geliyor, misafirler geliyor. Onlar sepet alıyorlar, biz de yazın sepet yapıyoruz. Ama dediğim gibi bizim iş yazın daha iyi, daha verimli oluyor. Malzeme bulması da daha kolay oluyor. Kışın malzeme bile bulamıyorum.